Een warm bad..

Na een avontuurlijke eerste vlucht en een lange metro rit, kwamen we om 11.45 aan bij het appartement. Officieel mochten we pas om 14.00 inchecken en de vorige gasten waren nog niet vertrokken, maar we mochten onze koffer wel vast afzetten.
Op de 6de verdieping werden we opgewacht door een hartelijke oude man met pretoogjes omlijnd door zongebruinde kraaiepootjes. Javier groette ons met een warme knuffel en 2 kussen (we zitten niet in Nederland). We kletste wat over de reis en we lieten onze koffer daar. We hadden vast honger..

En dat hadden we zeker!!! Op een paar rijstwijfels en een appel na, had ik sinds onze aankomst op Schiphol niks meer gegeten. De jongens hadden nog wat croissant met ham en kaas op, maar vanwege de prijs op het vliegveld had ik besloten zelf niks te pakken.

De MacDonalds zat in een groot winkelcentrum genaamd la Maquinista. Het zat op 2 minuutjes afstand van het appartement en was van alle gemakken voorzien. En meer...
De mensen chillde daar op de grond, we waren al meer dan 4 speeltuintjes tegen gekomen, overal stonden drink en ijskraampjes (het was inmiddels 28 graden) en er waren water speelplaatsen.
Wat zijn mensen hier levensgenieters!! Iedereen praatte Spaans tegen ons, niet omdat ze geen Engels spreken daar, maar omdat we gezegend zijn met een lekker kleurtje en ze dachten dat we Spanjaarden waren.

We keken wel onze ogen uit naar alle mensen die Pokémon go aan het spelen waren. Hele groepen zombies met kromme ruggen verzamelde zich op pleintjes en watervalletjes in het winkelcentrum. Bleek een happening iedere zondag.

Bij de MacDonalds pakte we een lekkere vette hap met een BBQ saus waar calve een jaloers op mocht zijn, een burger met verschillende soorten kaas en worst en een biertje. Wait what?! Jup! In Spanje kan je bier bij je menu bestellen.

Terug bij het appartement kregen we een rondleiding en de pup Badi volgde ons op de voet. De jongens waren natuurlijk meteen verkocht en Milan voelde zich helemaal thuis. 'Alsof we logeren bij vrienden!' en dat gevoel deelde ik met hem. Wat een schatten waren Javier en zijn vrouw Anne (die alleen Spaans en Frans sprak maar in alle talen kon stralen en glimlachen)

Ok, ik wist nu al dat ik een juiste keuze had gemaakt. Alles aan ons appartement en aan Javier zei me al dat het goed zat. We mochten alles pakken en overal aanzitten, zolang we maar met respect met de spullen omgingen. De slaapkamer en de badkamer was voor ons alleen en er stond een kluisje op de kamer waar ik zelf de code van in kon stellen. Op het nachtkastje stonden verse bloemetjes. De rest was simpel maar huiselijk en gastvrij.
Javier en Ann zouden regelmatig aan het werk of weg zijn, maar bij vragen mocht ik altijd appen of bellen. Toen we smiddags een spelletje speelde in de huiskamer, kwamen ze ijsjes brengen.
De jongste wilde ook graag met ze kunnen praten, want dat vond hij eigenlijk toch wel vreemd aan de Airbnb. Gelukkig had ik een vertaal app geïnstalleerd op mijn telefoon en op die manier kon hij om een schaar vragen voor het knutselen en dank je wel zeggen voor het ijsje.
Javier en Ann vonden het aandoenlijk en toen mijn zoontje een schaaf aangereikt kreeg begon hij te glimmen van trots. Ze begrepen hem!! Ineens voelde hij zich ook helemaal thuis en begon ze de hemd van het lijf te vragen via de app.

S'avonds hebben we lekker afgesloten met tapas. Voor nog geen €40 waren we alle 3 voorzien van eten en drinken. Vervelend hoor.. denk dat we dataar vaker moeten doen.

Na de tapas een lekker warm bad en om 18.00 met z'n alle in bed gedoken. Want Jezus wat zijn we moe!!! Het was een enerverende, maar heerlijke dag en ik kan niet wachten op de dagen die volgen. Ik zal jullie er dan weer alles over vertellen, maar voor nu; Buenos noches!