Dinsdag 10 juli

Na ons heerlijke ontbijtje, dit keer met extra koffiebroodjes en chocomel, trokken we er weer op uit. Dit keer zouden we een beetje cultuur gaan snuiven. Sagrada familia stond als eerste op de planning.
Ik was blij dat ik vooraf kaartjes had gekocht, want toen we om 11uur daar aankwamen bleek het al uitverkocht voor de rest van de dag.
We hadden nog een uur te besteden voor we de kathedraal mochten bezoeken (ik ben liever te vroeg dan te laat) dus we doken even een speeltuintje in en struinde wat giftshops af.

Beide jongens hadden 25€ te besteden en de jongste besloot al 13€ op te maken aan de meest zinloze snuisterijen. Maar zelf weten, het is zijn geld en op is op. De oudste besloot na 4 winkels 1 T-shirt van Barcelona te kopen en deed ongeveer een kwartier over zijn keuze welke het zou worden. Leuk om die verschillen tussen hun te zien.
Ikzelf kwam een mooi beeldje tegen. Een moeder dat trots haar kind omhoog hield, in de stijl van Gaudi. Ook al waren de beide personen zonder gezicht uitgebeeld, in mijn beleving keken ze ontzettend liefdevol naar elkaar. Voor mij was dit de belichaming van mijn gevoel bij onze reis. Trots dat ik mijn kinderen hiermee naartoe kon nemen. Herinneringen opbouwen en onze band versterken. Dus ik heb mezelf het beeldje cadeau gedaan.

Daarna was het tijd om de kathedraal te bezoeken. Zelf vond ik de buitenkant al imposant, maar buiten de grootte en de sierlijke vormen om, waren de kinderen niet zo onder de indruk. Nog niet tenminste..

Bij de ingang werden we uitgebreid gefouilleerd en onze tassen werden gescand. Op het binnenhofje wachtte ons nog veel meer beveiliging, maar die vielen in het niet bij de mensenmassa die de kathedraal binnen liepen.
Eenmaal binnen viel mijn mond open van verbazing door alle vormen en kleuren en ik was niet de enige. Mijn grote smurf werd stil en zijn ogen werden groot. Ik merkte iets op bij hem en vroeg of alles goed ging. "Ja" antwoorde hij "maar ik val bijna flauw"
In eerste instantie dacht ik dat het de warmte was. Maar naar eigen zeggen was hij gewoon zo onder de indruk van de kerk dat hij even niet meer kon bewegen.
Samen gingen we op de grond zitten en dronken we wat water terwijl we rustig rondkeken. Wat een gevoelig schatje is het toch. En wat mooi dat hij van zoiets zo onder de indruk kan zijn!
Boven, onder, opzij, overal was wat moois te zien. Het was echt prachtig en indrukwekkend!!

Voor vertrek besloten we nog even de wc te bezoeken. Niet omdat we zo nodig moesten, maar stiekem waren we best benieuwd hoe die eruit zouden zien. Die vielen helaas een beetje tegen. Ergens hadden we verwacht en gehoopt dat ook daar de vormen en kleuren van Gaudi in terug te vinden waren. Of in iedere geval een stijl die gebaseerd was op.. maar helaas.. een steriele saaie witte ruimte. Ach ja, ze noemen het niet voor niets de kathedraal die nooit af is bedachte de kinderen.

Na het bezoek aan Sagrada Familia stond de zon op zijn hoogst en dat was goed te merken. We hadden de tip gekregen om even een paar uurtjes naar het strand te gaan, omdat Barcelona centrum rond deze tijd niet te doen was. Javier had ons uitgelegd hoe we daar konden komen en welk strand het meest kindvriendelijk en tuig vrij was.

Na een paar uurtjes zwemmen en struinen over de promenade gingen we richting de haven. We zijn een paar haltes eerder uitgestapt om ook even over la Rambla te wandelen. Niet echt mijn ding moet ik zeggen... Zwaar toeristisch, veel criminaliteit en op iedere hoek van de straat dezelfde zonnebrillen, armbandjes en andere rotzooi. Maar goed, kunnen we zeggen dat we daar ook eens geweest zijn.

Bij de haven hebben we een rondvaarttochtje van 40 minuten gedaan. Stelde niet veel voor, maar het was lekker om even op het water te zijn. Was een aangenaam rust momentje. De jongens gaven aan dat ze na de boottocht graag naar 'huis' wilde en daar wilde eten.

Onderweg pikten we een stokbrood, kaasjes en worstjes op en die hebben we thuis op het balkon opgesmikkeld. Daarna was het tijd voor de jongens om naar bed te gaan.

Ik plofte bij Adriana (de dochter van Javier en Ann van 10 jaar) op de bank. Ze sprak niet veel Engels, maar half Spaans/ half Engels en met handen en voeten, hebben we samen hele gesprekken gevoerd. Badi kwam ook gezellig op mijn schoot liggen. Wat een heerlijk huiselijk gevoel!!

En ik was niet de enige die er zo over dacht. Toen Javier me belde dat er vriendinnetjes van Adriana in het park waren die naar haar vroegen, zei ze dat ze liever thuis bleef omdat ze het fijn vond thuis. Ze vond me sympathiek en gezellig, maakte ik uit de vertalingsapp op. Super lief!!

Javier en Ann kwamen later ook thuis en toen het voor Adriana tijd was om naar bed te gaan werd de wijn open getrokken. De vertalingsapp draaide overuren, maar er werd ook een beroep op mijn Frans, Engels en Spaans gedaan. We hebben samen hard gelachen om de spraakverwarringen en we zijn veel over elkaar te weten gekomen. Hier kan ik zo van genieten!! Daardoor wel veel te laat op bed, maar ach, het is vakantie. En wat voor één!!