De laatste dag..

Na een lange avond hebben we allemaal geslapen tot 8.30. Voor ons is dat uitslapen, dus ik ben tevreden.
Na het ontbijt zijn we nog even een paar uurtjes naar het strand gegaan. We wilden weer op tijd terug zijn om de koffer in te pakken, nog wat te eten en vroeg op bed te liggen. Vannacht vertrekken we namelijk weer naar huis.
We hebben dezelfde vliegtijden als op de heenreis, dus we staan weer om 3.30 op.

Ik wilde dit gezin graag bedanken voor hun gastvrijheid met een klein gebaar. Hoewel we natuurlijk gewoon betaald hebben voor ons verblijf (een hele schappelijke prijs) wilde ik toch iets doen om dit gezin te kunnen bedanken voor hun gastvrijheid. In de gesprekken die ik heb gehad met Javier en Anna kwam ik erachter dat ze niet veel geld hebben (vandaar de Airbnb). Ook leerde ik dat Adriana gek is op junkfood (zoals iedere tiener denk ik). Javier vertelde mij dat hij zelf niet het gevoel heeft iets tekort te komen, maar dat hij het soms moeilijk vindt dat Adriana niet altijd de leuke dingen kan doen die ze wil.
Dus hadden we gevraagd of we Adriana even mochten lenen om mee naar het winkelcentrum te nemen. Uiteraard hebben we even een stop gemaakt bij de McDonalds. Het was geweldig! Ondanks haar bekende verzorgende rol (alles voor ons willen regelen, dragen of weggooien) bloeide ze uiteindelijk helemaal op en begon hele verhalen te vertellen over de perikelen van haar jonge leventje. Zij leerde mij Spaans en ik haar Nederlands en Engels en ze wilde alles weten over Nederland.
Stralend met een buik vol vette zooi en een nieuw jurkje kwamen we thuis. Javier en Ann straalde helemaal mee en hebben ons uitgebreid bedankt en geknuffeld.
Voor ons hadden ze ook nog een kleinigheidje. Verpakt in een papiertje tasje met daarop: We will miss you! zat een oud robotje dat onderdeel maakte van hun interieur. De jongens hebben er tijdens hun vakantie hier regelmatig even een slinger aan mogen geven. Volgens hun stelde het niks voor, maar voor mij en de jongens betekende het heel veel.

Na het afscheid met Javier, Adriana en Badi (Anna was even weg) heb ik de kinderen op bed gelegd. Ik heb nog met Adriana op het balkon zitten kletsen. Ze pakte zelfs haar dagboek erbij. Echt even een kijkje in haar leven en haar mooie persoonlijkheid.

Even later kwamen Javier en zijn vrouw thuis met tassen vol lekkers. Ze hadden besloten typische Catalaanse gerechten voor me te koken als afscheid. Met cava erbij (catalaanse champagne) en de heerlijk bereidde gerechten (waar ik uiteraard wederom niet bij mocht helpen, maar wel mee mocht kijken en luisteren) hebben we lang gekletst. De cava was op en er werd een tweede open getrokken. Een trip naar Nederland werd besproken voor eind Augustus. Uiteraard leid ik hun dan rond en zoek ik voor een plek voor ze om te verblijven. Ze zijn van harte welkom om bij ons te blijven, maar we kwamen tot de conclusie dat ons huis misschien te klein was voor nog 2 volwassenen, een tienerdochter, een zoon van 19 (die momenteel in Zimbabwe is) en een hondje..
Hoe dan ook gaan we zeker contact houden!!
Inmiddels zijn de jongens weer wakker geworden en willen niet meer gaan slapen. Het is nu 0.00 en de nacht is nog lang, maar we lijken er geen minuut van te willen missen..